DTN: POŻĄDAM ZIELONEGO : )

I wcale nie mam na myśli banknotu zza Wielkiej Wody. Zwyczajnie zieleniny mnie się chce. O tej porze roku za zielonkami aż mnie wykręca. Mój cały organizm domaga się chlorofilu, pragnie, pożąda i żąda.  Niby można kupić jakieś sałaty i ogórki nawet, ale aż nie chce się zastanawiać, co w nich może być...

Sytuację ratuje mrożona natka, bo koper wykończyłam już dawno. Z zieleniny "żywej" - szczypiorek. Wykorzystałam resztki dymki ubiegłorocznej - i tak do wiosny "nie doczeka"- to chociaż trochę szczypiorku do jajecznicy jest. Wsadzam też do ziemi górne końcówki od pietruszki i mam dodatkową, świeżą natkę. Ale wszystko to mało, mało... Dosiałam więc do cebulki i pietruchy (jestem posiadaczką piętrowej donicy) - sałatę liściastą - właśnie wschodzi :-)). Ale nadal mało... 

I natchnęło mnie... Popędziłam na strych, wśród rupieci różnistych wygrzebałam kiełkownicę, posiałam i ... pasę się :-)

 Na zdjęciach kiełki dwu- lub trzydniowe (od góry: len, rzodkiewka, rzeżucha). Trochę niemrawe, bo nie miałam miejsca na parapecie i stały z daleka od okna. 

Nasiona rzodkiewki kosztowały 90 gr,

rzeżuchy 60 gr, a len nie wiem ile, bo kupuję go na kilogramy w sklepie ze zdrową żywnością i nie pamiętam ceny. Z wysianych nasionek najmniej ekonomicznie wychodzi rzodkiewka, bo 

 "poszła" cała paczuszka, rzeżuchy wysiałam ok. 1/3 opakowania.

 

Po przeniesieniu ich bliżej światła, po kolejnych trzech dniach wyglądały tak (tym razem len wylądował na końcu):

 Te łyse placki na tackach to wyziarte kiełki :-).

W całym przedsięwzięciu najdrożej wychodzi kiełkownica. Zakup był dla

mojego budżetu sporym wydatkiem. Nie żałuję go, bo służy mi dobrze od wielu lat i uprawa kiełków w niej jest o wiele wygodniejsza niż na talerzach pokrytych ligniną lub watą. Jest też mniej pitolenia

 się niż w uprawie "słoikowej". Biorę garść i hoop na kanapkę lub gdzie indziej :-). Przy wprowadzeniu kiełków do jadłospisu na stałe (nawet jeśli to stałe jest sezonowe ale coroczne), opłaca się w kiełkownicę zainwestować.